Verkoper

Leuk straatje, maar… misschien te rumoerig?

Omdat we op deze website iedereen van raad willen voorzien praten we hier voor de potentiële Nederlandse koper, maar ook een beetje voor Nederlanders die hun huis in Frankrijk willen verkopen.

Soms willen toekomstige huiseigenaren in hun enthousiasme nog wel eens een heel belangrijk ding vergeten. Het is uiteindelijk nog steeds de verkoper die bepaald of hij zijn huis tegen de geboden prijs en voorwaarden wil verkopen.
Zolang er geen compromis de vente is getekend, staat het de verkoper vrij om een bod niet te accepteren, het huis terug te trekken uit de verkoop, of het aan iemand anders te verkopen.

In Nederland is het gangbaar dat tijdens onderhandelingen de verkoper niet met andere mogelijke kopers in contact treedt. Deze gewoonte bestaat niet in Frankrijk. Mondelinge overeenkomsten betekenen niets. Koper en verkoper kunnen pas op hun recht gaan staan nadat het compromis de vente is getekend.

Veel ellende kan ontstaan als blijkt dat de verkoper niet te goeder trouw is. In dat geval heeft u ook niets aan de verkopende makelaar. Het enige wat u als koper kunt doen is (behalve afzien van de koop) zoveel mogelijk zekerheden inbouwen in het compromis de vente. Later, als mocht blijken dat de verkoper niet echt betrouwbaar is, kunt u hem hiermee aanpakken.
Gelukkig geeft de Franse wet in zijn algemeenheid veel bescherming aan de koper. Verkopers zijn, als het compromis de vente goed dichtgetimmerd is, vaak stevig aan te pakken. Wel willen we hier bij opmerken dat malafide verkopers, uiteraard niet echt bereid zijn een goed compromis de vente te ondertekenen.

Een koper die niet te goeder trouw is, is helaas minder makkelijk aan te pakken. Hij zet zijn handtekening onder het compromis de vente waarin opgenomen het financieringsvoorbehoud. Vaak weet of vermoed hij vooraf al dat hij de financiering niet rond kan krijgen. Verkopers zitten dan vaak maanden te wachten en moeten vervolgens op zoek naar een nieuwe koper. Waarmee gezegd, niet alle verkopers zijn bij voorbaat slecht. Maar soms hebben ze ook recht op een beetje medeleven.

Heel vervelend voor iedereen, zowel voor verkopers, makelaars, notarissen, maar ook voor adviseurs zoals wij, zijn dromers.
Mensen die al jaren dromen van een eigen stulpje in Frankrijk en dat ook nog tal van jaren zullen blijven doen. Sommige dromers hebben gewoon het geld niet en zullen dat ook nooit bij elkaar krijgen. Andere dromers stellen zulke absurde eisen dat er nooit een huis gevonden zal worden dat aan hun wensen voldoet.
Vaak zijn dromers snel te ontmaskeren, maar vaak weten zij zich zo serieus te presenteren dat hun ware aard pas na maanden van tijd en aandacht boven water komt.
 

Ziet er leuk uit en ogenschijnlijk prive, maar hier mag iedereen parkeren.

Natuurlijk zitten er onder de verkopers ook grote dromers. Franse verkopers die denken dat een buitenlander best bereid is een ton boven de marktwaarde van het huis te betalen. Dan zijn er nog Nederlanders die `groter` willen gaan wonen maar hun huisje als het meest ultieme plekje in Frankrijk beschouwen. Hier willen ze alleen afstand van doen tegen betaling van de hoofdprijs.
Van dromende verkopers hebben weinig mensen last. Daar loop je gewoon aan voorbij en je kijkt intussen naar een van de vele andere huizen die in La Manche te koop staan.

Tenslotte willen we u nog één ding meegeven; veel Franse verkopers denken niet zo rationeel over de verkoop van hun huis als wij, Nederlandse kopers hopen of denken dat ze dat doen. We kunnen u tal van voorbeelden geven van de Nederlandse manier van zaken doen. Vooral niet laten blijken dat je enthousiast ben. Daarna ijskoud een bod op tafel gooien.
Hierbij groeit de irritatie van de Franse verkoper per minuut.
Nederlanders kunnen soms ook teveel eisen stellen en te gedetailleerd zaken willen regelen. Te vaak hebben we gezien dat in dit soort situaties Franse verkopers afhaken. Ze zijn de steeds weer aanvullende lijst van eisen spuugzat, of ze zijn tot in hun hart beledigd.

Blijf in gedachten houden: “U bent in Frankrijk”.