1 juli - Droef einde voor de America.

In 1926 voerde de Amerikaanse marineofficier Richard E. Byrd een huzarenstukje op. Hij voerde als eerste een vlucht uit over de Noordpool. Voordien was, in 1919, door de marine al een non-stopvlucht over de Atlantische Oceaan gepland, die door Byrd uitgevoerd zou worden. Het bleef echter bij voorbereiden.

In datzelfde jaar had Raymond Orteig, de eigenaar van hotel Lafayette in New York een prijs uitgeloofd van $ 25.000 voor de eerste die een non-stop reis per vliegtuig van New York naar Parijs zou volbrengen.

In maart 1927 kon Byrd de samenwerking aankondigen met de “American Trans-Ocean Company Inc.” een maatschappij die in 1914 was opgericht door Rodman Wanamaker, eigenaar van het gelijknamige warenhuis. Hierdoor leek Byrd een tijdlang een serieuze kandidaat voor het winnen van de Orteig Prise, ondanks concurrentie uit verschillende andere landen zoals Frankrijk, Engeland en Italië.

Het kiezen van het juiste vliegtuig leek een eenvoudige zaak voor Byrd. Hij koos voor de Fokker C-2 eendekker. Dit toestel was een verbeterde uitgave van de Fokker F.VII, waarmee Byrd zijn legendarische Artic vlucht had uitgevoerd.

Terwijl Byrd volop aan het voorbereiden was, was het echter een onbekende jongeling, Charles Lindberg, die in zijn “Spirit of Saint-Louis” in zijn eentje en als eerste de oversteek maakte. Hij vertrok op 21 mei 1927 vanuit New York, om na een vlucht van drieëndertig en een half uur zijn kleine toestel neer te zetten in de buurt van Parijs.

Deze stunt werd nog eventjes dunnetjes overgedaan door Clarence D. Chamberlin die zijn Bellanca de Columbia na een vlucht van meer dan 42 uur op 6 juni in Berlijn aan de grond zette.

Op het moment van vertrek van Lindberg werd de Fokker van Byrd officieel gedoopt. Zijn kist kreeg de naam America. Toen hij het nieuws van de stunt van Lindberg hoorde, haalde hij zijn schouders op. Hij vond de Orteig prijs minder belangrijk. Zijn toestel was veel groter en zou veel meer wetenschappelijke resultaten en opleiding opleveren. Hij vloog dan ook met een bemanning van vier mensen, waaronder twee piloten, Acosta en Balchen en een boordwerktuigkundige, Noville die tevens was belast met de draadloze radio communicatie.

Vroeg in de ochtend van 27 juni werd de America uit de hangar gerold om via een speciaal aangelegde betonnen strip aan haar reis te beginnen. Maar Byrd vertrouwde de weersomstandigheden niet en besloot het vertrek uit te stellen.

Uiteindelijk steeg zijn toestel op op 29 juni. Hij vloog in barre weersomstandigheden over New England en Newfoundland. Daarbij verloor een van zijn medepiloten, Acosta, de controle over het vliegtuig dat een steile duik richting zee inzette. Door tijdig ingrijpen van Balchen kon de America op het nippertje aan een drama ontkomen. Vlak daarna werd het radiocontact verbroken omdat Noville met zijn voeten in de draden van de radioset verstrikt raakte.

Door donkere wolken, mist, zware wind en onophoudelijke regen vervolgde de America haar weg naar het oosten. Soms werd het toestel vanaf de grond gespot. Toen het vliegtuig de Franse kust naderde bleek tot overmaat van ramp ook het kompas het nog te begeven.

Toch wist Byrd op gevoel Parijs te bereiken. Maar hier was de mist zo dik dat landen onmogelijk was. Zes uur cirkelde de America boven de Franse hoofdstad, waarbij zelfs de Eiffeltoren op een haartje werd gemist.

Uiteindelijk nam Balchen de stuurknuppel over en koerste 150 mijl terug, richting kust. Op zijn laatste druppels benzine zag Balchen kans het toestel op zee neer te zetten, ongeveer 300 meter uit de kust bij Ver-sur-Mer in Calvados.

Het toestel werd gezekerd door de Franse marine die het met vier schepen naar de kust trok. Daar viel het onmiddellijk ten prooi aan souvenirjagers.

Wat begon als een droom en mogelijk een heldendaad, eindigde in een groot fiasco.