Adolphe Alexander Lesrel
Gedurende de 18de eeuw werd alles wat enige historie uitstraalde, beschouwd als de hoogste vorm in de Engelse en Franse kunst. Deze trend zette zich door in de 19de eeuw en werd verder aangewakkerd. De historische romans van Walter Scott verspreidden zich over heel Europa.
In Frankrijk werd het werk van Alexander Dumas met o.a “De drie musketiers`` en “Henri III” ongekend populair.
In deze periode ontwikkelden de mensen een grote fascinatie voor het verleden. Dat was vooral het geval in Frankrijk waar de herinneringen aan de onlangs opgeheven monarchie nog erg levendig waren. En de politieke situatie erg instabiel.
Deze populariteit werd ook onderkent door diverse schilders. Een Franse koploper in dit genre was Jean Louis Ernest Meissonier. Hij schilderde voor heel gedetailleerde militaire taferelen en personen.
Lesrel werd geboren op 19 mei 1839 in Genêts. Hoewel sterk beïnvloed door het werk van Meissonier, ging hij zijn eigen weg. Lesrel legde in zijn werk sterk de nadruk op de vaderlijke kwaliteiten van de monarchie en de adel door hen op hun gemak uit te beelden in informele situaties.
De kleuren in het werk van Lesrel zijn rijk en levendig en worden getekend door een ongelooflijk oog voor detail. Zijn weergave van de textuur van zilver, glas, zijde en satijn zijn virtuoos. Alles is minutieus bestudeerd en zijn gevoel voor kleur en compositie is wonderbaarlijk.
Lesrel werd in 1885 toegelaten tot de Acedemie van Franse Kunstenaars. In 1889 werd hij onderscheiden met de Exposition Universale.
In 1890 werd hij een Associate de Salon de la Nationale Beaux Arts.
Zijn werken kan men vinden in musea in Nantes, Rouen, Sydney en New York.