20 juni – Een priester met spierballen.

Soumont is een kleine gemeenschap in Calvados en telt ongeveer 530 inwoners. Een dorpje waar nooit iets gebeurde. De bevolking bestond voornamelijk uit arme boeren die door de week leefde van het einige dat hun land voorbracht. De zondag was bestemd voor de kerk en de pastoor had het voor het zeggen. Gedacht werd dat ze zich weinig aantrokken van de Franse politiek, maar dat was toch niet helemaal waar.

Het kerkje van Soumont

Karel Lodewijk Napoleon Bonaparte was een neef van Napoleon I. Hij maakte al enige tijd aanspraak op de troon maar anderen stonden hem in de weg.

In juli 1844 overleed zijn oom Jozef Bonaparte en enige maanden later zijn vader. In de ogen van de bonapartisten was hij de rechtmatige troonopvolger. Toch duurde het nog tot 1848 voor hij president van Frankrijk werd.

In 1851 stelde Lodewijk het parlement voor om de grondwet te veranderen zodat de president zich herkiesbaar kon stellen. Als reden gaf hij, dat de vierjaarlijkse termijn te kort was om zijn hele programma uit te voeren.

Het parlement dat voor een groot deel bestond uit monarchisten die achter de Bourbons stonden, weigerde de verandering. Daarop pleegde Lodewijk Napoleon een staatsgreep. Hij ontbond het parlement en hield een volksraadpleging waardoor zijn termijn als president alsnog werd verlengd.

Deze coup werd hem door republikeinen niet in dank afgenomen en zij keerden hem dan ook massaal de rug toe. De laatste echte democraten, waaronder Alexis de Tocqueville werden opgesloten.

Lodewijk Napoleon - toen nog president

Een jaar later vond een tweede volksraapleging plaats. Hieruit werd duidelijk dat Frankrijk, volgens Lodewijk, hunkerde naar een keizerrijk. Hij benoemde zichzelf dan ook tot keizer en Frankrijk werd keizerrijk uitgeroepen. Volgens de staf van vanaf dat moment Napoleon III zou het grootste deel van de Fransen voor het keizerrijk en voor Napoleon III als erfelijk keizer hebben gestemd. Maar de betrouwbaarheid van beide referenda werd, en wordt door historici nog steeds betwist.

Door het zichzelf benoemen tot keizer haalde Napoleon III zich de woede van de Franse revolutionairen, waaronder de bekende schrijver Victor Hugo op de hals. Zij zagen de machtsgreep als een aanslag op de revolutie.

Terug naar Soumont waar een politiefunctionaris een brief schreef aan zijn baas in Caen;

“Op 20 juni 1855 kondigde de pastoor van Soumont vanaf de kansel aan dat tijdens de dienst het Te Deum zou worden gezongen voor Napoleon III en al de zegeningen die hij over het land had gebracht en hem te beschermen voor alle lasterlijke aantijgingen die over hem uit werden gestrooid.

Daarop liep hij naar het altaar en begint te zingen.

Tot zijn woede, hij was immers de pastoor en wie durfde aan zijn gezag te twijfelen, stonden een groot aantal mannen op en verlieten de kerk. De pastoor stopte zijn gezang en liep hen na. Hij greep de laatste van de kerkverlaters in de kraag en dwong hem zijn plaats in de banken weer in te nemen. Maar nu was het hek helemaal van de dam. Alle mannen stapten op en gingen naar buiten, alleen de vrouwen bleven zitten.

De pastoor was woedend en met een vervormde en overslaande stem bedreigde hij zijn parochianen “Ga maar schurken, ik zie jullie terug en zal het je betaald zetten”. De boeren keken niet op of om en verzamelden zich in het cafe. Hierna braken er zelfs onlusten uit."

De kerk bleef een aantal dagen leeg en de priesters van de omliggende dorpen veroordeelden de actie van hun collega, die uiteindelijk van het toneel verdween, waarna de rust terugkeerde in Soumon.

De inwoners hadden wel hun standpunt duidelijk gemaakt en hun politieke voorkeur was bekend.