Arrondissement Vire.

Het arrondissement Vire is qua oppervlakte het kleinste van de arrondissementen van de regio Calvados. Het is het meest westelijk gebied, grenzend aan de arrondissementen Saint-Lô en Avranches in La Manche. Vire is ook het enige deel van Calvados dat niet aan de zee grenst. Hierdoor krijgt Vire toch wel een apart karakter.

Het typische bocage landschap

Het grootste deel van het arrondissement behoort tot wat men de Bocage Virois noemt. Het bocage landschap wordt gekenmerkt door de eindeloos lange hagen die het beeld bepalen. Feitelijk ligt dit Bocage Virois ingeklemd tussen de Bessin, het moeraslandschap in La Manche en het Armoricaans Massief dat uiteindelijk uitkomt in Suisse Normande.

Dat het gebied in de eerste jaren van onze jaartelling al was bewoond blijkt uit opgravingen welke zijn gedaan en vindplaatsen van Menhirs en Dolmen. Tot de 10^de eeuw was het een dunbevolkt, bosachtig gebied dat doorsneden werd door de Romeinse weg van Caen naar Avranches. Een aantal rivieren vinden slingerend hun weg door wat wel wordt genoemd de Normandische heuvels. De belangrijkste is de rivier de Vire, waaraan het arrondissement haar naam ontleent.

Deze stroom ontspringt in Chaulieu, op de plaats waar drie departementen van Laag Normandie samenkomen: La Manche, Calvados en Orne. De Vire stroomt vervolgens door de steden Vire en Saint-Lô om uiteindelijk uit te monden in Het Kanaal.

Menhirs van Vire

De oude Romeinse weg, een werkelijke slagader zorgde er voor dat het arrondissement zich enigszins begon te ontwikkelen. Langs de weg ontstonden nederzettingen. Er werd een abdij en een kasteel gebouwd op de heuvel Saint-Sever, Verder naar het noorden werd de abdij van Aunay-sur-Odon gebouwd. Op een paar kilometer van de weg stichtten de Tempeliers de Commanderij van Courval.

Kortom, er ontstond meer leven maar het gebied bleef dunbevolkt en werd voornamelijk bewoond door boeren. De bevolking was wijd verspreid. Later werd er structuur aangelegd in de bossen en werd houtbouw een belangrijke bron van inkomsten. Er werd ijzer in de grond ontdekt en er werden mijnen gebouwd; Le Ferriere-Harang, La Ferriere-Duval en de Ferriere-au-Doyen. Hoewel het ijzer de bewoners een zekere welvaart opleverde, was de opbrengst was zo gering dat de laatste mijn in de 19^de eeuw werd gesloten.

Rust, ruimte en schoonheid

Tijdens de Tweede Wereldoorlog liepen de Amerikanen vast in het hagenlandschap van Vire. Ze ondervonden de grootste moeilijkheden en konden Saint-Lô uiteindelijk pas op 18 juli in nemen.

Wat overbleef was een, door bombardementen volledig verwoest gebied. Bij elk kruispunt bij de dorpen en stadjes werd slag geleverd om de Duitsers de voet dwars te zetten. Alles bleef vernietigd achter en het zou tot 1960 duren voor alles opnieuw was opgebouwd.

Een van de vele oorlogsmonumenten

De bouwstijl in dit arrondissement wijkt nogal af van alles wat Normandisch is. Het typisch metselwerk wordt gemaakt van puin van leisteen waarbij de hoeken en de lateien gemaakt zijn van graniet. De daken van de hoofdgebouwen zijn voorzien van leisteen, bijgebouwen moeten het doen met golfplaten.

De meeste landelijke boerderijen zijn klein, maar hebben iets romantisch.

De grond is door de vele bomen sterk verzuurd. De flora in het arrondissement is niet te vergelijken met de andere delen van Basse-Normandie. Voor de hoge afscheidingen tussen weilanden en landerijen worden veelal eiken, populieren en kastanjes gebruikt. Hier en daar vindt men kersen. Vooral in het zuiden waar meer regen valt worden vaak beuken gebruikt.

Voor de lage afscheidingen gebruikt men veel hazelaar, vlier. meidoorn en sleedoorn.

Wandelen? Net iets anders als een Nederlands bospadje

Saai? Echt niet. Aan het begin van het voorjaar begint de brem en de heide al te bloeien. Later wordt dit overgenomen door sleutelbloemen en de bermen worden wit gekleurd door de sleedoorn. Overal duiken orchideeën en vingerhoedskruid op. De kersen en de appels staan in bloei. Het arrondissement Vire is een voortdurende bloementuin.

De hoofdstad Vire ligt aan de rivier de Vire, die voor een belangrijk deel verantwoordelijk is voor het karakter van de stad. In 1123 begon men onder leiding van Hendrik Beauclerc, toenmalig koning van Engeland en Hertog van Normandië met de bouw van een fortificatie op een rots die omringd werd door de rivier. In eerste instantie was het een kasteel, met een rechtszaal en kerkers. In de 13^de eeuw werd de vesting verder uitgebreid en voorzien van wallen.

Restanten van het kasteel van Vire

In de late Middeleeuwen werd Vire een welvarende stad. Eerst doordat zich hier veel leerbewerkers vestigden, later kwam daar een belangrijke textielindustrie bij.

Tijdens de 100-jarige oorlog werd Vire regelmatig geplunderd welke begonnen in 1368. In 1418 werd de stad overgeleverd aan de Engelsen. De Engelse bezetting, die ontzettend wreed was, eindigde pas in 1450.

Vire is per spoor goed bereikbaar. Het ligt aan de lijn Parijs – Vaugirard > Granville. Onderweg worden de plaatsen Villedieu, Flers en Argentan aangedaan.

Het station van Vire

Ook over de weg is de stad goed bereikbaar. Via de A84 en de D577 bent u in minder dan een uur van Caen in Vire.

Als u het station uitkomt, stapt u eigenlijk meteen een gezellig bloemrijk centrum binnen. Vire is een Ville Fleurie, onderscheiden met twee sterren. In het centrum bevinden zich tal van leuke winkels. U kunt er uitgebreid eten en uitgaan. Vire is het regionaal administratief centrum. U kunt hier voor letterlijk alles terecht.

Omdat Vire maar op minder dan een half uur rijden ligt van Saint-Lô is besloten de twee ziekenhuizen samen te voegen.

Musee Municipal de Vire

Maar het oude ziekenhuis uit de 18^de eeuw is niet verloren gegaan. Hier is nu het Musée Municipal de Vire in ondergebracht. De hier ondergebrachte collectie bestaat uit rijke kostuums, meubels en bestek, waaronder exclusief zilverwerk van Romulus Guy Degrenne. Ook werk van de schilder Paul Huet (1803-1869) en de cartoonist Charles Léandre (1862-1934) is rijk vertegenwoordigd. In dit museum kunt u zeker een leuke dag doorbrengen.

Even buiten de stad ligt het vermaarde dierenpark “Jurques Zoo”. Het is de enige dierentuin in Normandie waar u verschillende soorten albino’s kunt bekijken, waaronder witte leeuwen en slangen. Daarnaast kunt u hier kennismaken met meer dan 650 diersoorten uit alle hoeken van onze planeet. In een goeddeels uit hout opgetrokken park van ruim 15 ha leven giraffen, pinguïns, leeuwen, tijgers, panters en tal van andere diersoorten.

In een groen landschap kunt u lange wandelingen maken. Maar ook deelnemen aan verschillende activiteiten, waaronder het voeren van de rode panda’s, de wolven voeden of samen met het personeel picknicken met de pinguïns.

Tijgers en witte leeuwen

Jurques Zoo is makkelijk te bereiken. Het ligt op het kruispunt van vele toeristische attracties in Basse-Normandie.

Andere stadjes in het arrondissement zijn bijvoorbeeld Aunay-sur-Odon, een slaperig, maar gezellig stadje met ongeveer 3.200 inwoners. Het heeft een leuk centrum wat, zoals zoveel kleine Franse steden, volledig wordt beheerst door een grote kerk.

In 1131 werd hier een abdij gesticht die later bevolkt zal worden door de Cisterciënzers. Tijdens de godsdienstoorlogen werd de abdij zwaar beschadigd.

Centrum van Aunay-sur-Odon

Maar er raakte meer beschadigd.  Door haar ligging was Aunay-sur-Odon het kruispunt van wegen tussen Caen en Vire en tussen Bayeux en Falaise. Strategisch een belangrijk punt. Daarom werd het stadscentrum op 12 juni door twee bombardementsgolven goeddeels vernietigd. Wat nog bleef staan werd in de nacht van 14 op 15 juni door een nieuwe golf van bombardementen plat gegooid. Aunay-sur-Odon was totaal van de wereld verdwenen. Alleen de kerktoren bleef merkwaardig genoeg gedeeltelijk gespaard. Meer dan 25% van de bevolking kwam om het leven.

De wederopbouw werd snel ter hand genomen. Op 23 november 1947 werd de eerste steen voor de nieuwe stad gelegd. Het nieuwe Aunay-sur-Odon werd in 1951 opgeleverd.

Het gezellige stadscentrum van Conde-sur-Noireau

Het grotere Condé-sur-Noireau in de Normandische Bocage grenst aan de Suisse Normande. Het landschap is bergachtig en ruw, maar heerlijk om te vertoeven.

De stad wordt doorsneden door de D 962 die naar Orne leidt.  Condé-sur-Noireau ligt in het stroomgebied van de Orne en aan de oever van de Noireau.

Het hoogste punt van de stad ligt in het noordoosten op 173 meter hoogte. Vanaf dit punt heeft u een prachtig uitzicht over de stad en Saint-Jacques kapel.

doorsneden door de Druance

Bény-Bocage met haar 1295 inwoners is een typisch agrarisch dorp. Zoals de naam al doet vermoeden, het stadje ligt midden in het beroemde of beruchte) bocage gebied.

Saint-Sever is ook zo’n heerlijk vogelpoepje op de landkaart. Boeren, een paar kleine winkeltjes temidden van een prachtige natuur.

Gemeentehuis en kerk van Saint-Sever

Bij het stadje Vassy bevindt zich de commanderij Courval, ook wel genoemd het hospitaal. De commanderij werd opgericht door Philippe van Vassy, Willem van Vicques en andere edelen. Oorspronkelijk lag aan de stichting  een decreet van William Acarin, de oprichter en decaan van het College van het Heilig Graf van Caen ten grondslag.

Op 13 oktober 1307 werden op bevel van Philips de Schone vanwege verschillen over het innen van de tienden belasting, alle Tempeliers van het hertogdom opgepakt De monniken van Courval werden afgevoerd naar Caen waar ze officieel gevangen werden genomen. Onder het poortgebouw werden ze ondervraagd. Zonder gemarteld te worden bevestigden ze hun gelofte. Ze werden allemaal veroordeeld, maar niemand had moed genoeg om de veroordelingen uit te voeren.

Het hospitaal

Op 22 maart 1312 werd de commanderij, na de ontbinding van de Orde van de Tempel, terug gegeven aan de hospitaalridders.

Over het arrondissement Vire is veel te zeggen, maar je kunt het ook simpel houden. Rijk aan landbouw en bosbouw in een bijzonder landschap. Vriendelijke mensen die altijd bereid zijn je te helpen of een praatje te maken. Geen grootstads gedoe. Genieten van rust en de natuur. Dat is het arrondissement Vire.