22 januari – Louise Michel

Op 22 januari 1888 houdt Louise Michel een van haar vurige redenen in de zaal van het Élysée in Le Havre. Voor Normandië is dit de kennismaking met een groots persoon, een anarchiste en publiciste. Tijdens deze reden raakte ze zwaar gewond.

Michel is geboren op 29 mei 1830 op Chateau de Vroncourt in Haute-Marne. Zij was de buitenechtelijke dochter van de zoon van de kasteelheer en een dienster. De ouders van haar vader ontfermden zich over haar en zorgden voor een goede opvoeding. Zij werd in staat gesteld een opleiding tot onderwijzeres te volgen.

Tijdens haar opleiding kwam Michel in aanraking met het sociaal-anarchistisch en het anti-Bonapartistich gedachtengoed. Daardoor werd de lid van een vrijmetselaars groepering.

Zij ging lesgeven aan vrije scholen in Parijs. Tijdens haar lessen maakte ze steeds propaganda  voor haar revolutionaire ideeën en vooral haar atheïstische denkbeelden. Hierdoor kwam ze toen al regelmatig in de problemen.

Parijs werd in 1870 door de Duitsers, tijdens de Frans-Duitse Oorlog, zwaar belegerd. Michel kwam aan het hoofd te staan van  een van de, door de arbeidersbonden in het leven geroepen, “Comités van waakzaamheid”. Daarbij hielp ze de stad te verdedigen.

De voorlopige Franse republikeinse regering sloot in maart 1871 een vredesverdrag met de Duitsers. Uit onvrede over de gang van zaken werd de Commune van Paijs in het leven geroepen. Michel sloot zich hier onmiddellijk bij aan. Ze trad toe tot de Nationale Garde van Burgers. Zij gaf leiding aan demonstraties, propagandeerde haar gedachtengoed en verzorgde gewonden.

Ze ging zover dat ze aanbood om de regeringsleider Adolphe Thiers om te brengen en stelde voor Parijs te vernietigen bij wijze van wraak voor de vernederende vredesvoorwaarden. De Parijse bevolking gaf haar de naam: “de rode maagd van Montmartre”.

Op 28 mei 1871 werd de Parijse Commune neergeslagen. Michel werd publiekelijk gearresteerd en veroordeeld wegens haar aandeel in de opstand. Een deportatie naar het strafeiland Nieuw-Caledonie was het gevolg.

In 1880 kreeg zij amnestie en kon ze terug keren naar Frankrijk. Maar haar idealen had zij niet opgegeven. Overal in het land hield ze lezingen en zij publiceerde tal van artikelen en deelde pamfletten uit waarin zij haar anarchistische ideeën uitdroeg. Op 22 januari 1888 werd zij tijdens een toespraak in Le Havre van achter in haar hoofd geschoten. Zij overleefde deze aanslag.

Van 1892 tot 1895 verbleef zij, vanwege het gevaar voor haar leven, in Londen. Hier werd zij steeds meer een vooraanstaand figuur binnen de kring van internationale anarchisten. Haar waardering voor haar theoretische geschriften werden internationaal op hoge prijs gesteld.

Op latere leeftijd begon Michel gedichten te schrijven en begon aan haar veelgeprezen memoires.

In 1895 keerde zij terug naar haar geliefde Frankrijk en vestigde zich in Marseille, Hier overleed zij op 9 januari 1905 aan de gevolgen van een longontsteking.