Édith Piaf.

Plascassier is een klein middeleeuws, Provençaals dorpje en ligt tussen Cannes en Grasse. In deze omgeving trad in de kroegen een Berbers-Italiaanse zangeres op die het met de normen niet al te nauw nam. 19 december 1915 kreeg zij een kind van een Franse acrobaat. Omdat geen van beiden de zorg voor het kind op zich wilde nemen werd het ondergebracht bij haar grootmoeder, die in Normandië een bordeel uitbaatte.

Édith Giovanna Gassion werd door haar oma en haar hoeren met liefde en zorg omringd, maar de omgeving was niet ideaal. Armoede en honger vielen haar ten deel. Door ziekte en ondervoeding bleef zij klein en kwetsbaar.

Haar grote hobby werd zingen. Vanaf haar 15^de trad ze regelmatig op als straatzangeres. Omdat haar zangkunsten opvielen en op prijs werden gesteld besloot ze haar geluk te gaan beproeven in Parijs. Aanvankelijk verbleef ze aan de zelfkant van het leven, maar haar opvoeding in het bordeel hadden haar sterk genoeg gemaakt om aan veel gevaren het hoofd te kunnen bieden.

Toch kon ze niet voorkomen dat ze zwanger raakte van een dochtertje Marcelle, verwekt door Louis Dupont, een bode op wie ze verliefd was geraakt, maar die haar na de geboorte van Marcelle aan haar lot over liet. Marcelle overleed op twee jarige leeftijd aan de gevolgen van hersenvliesontsteking.

Édith bleef op straat zingen om in een pover  levensonderhoud te kunnen voorzien. Later ging zij optreden in het Café Chez Louisette. Op haar twintigste maakte zij kennis met de directeur van het theatertje Cirque Médrano. In 1936 gaf zij haar eerste optreden in dit theater.

Het werd een flop. Het optreden voor een groter publiek maakte haar ontzettend nerveus. Louis Leplée, de eigenaar van een nachtclub bleef haar aanmoedigen door te gaan met zingen. Hij gaf het koosnaampje “La mȏme Piaf” een naam die ze verder als artiestennaam bleef houden. Ze ging verder door het leven als Édith Piaf.

Enige tijd nadat hij zich over zijn Piaf had ontfermd werd Leplée vermoord. Édith Piaf werd verdacht van medeplichtigheid maar werd later vrijgesproken.

Haar stem en haar roem werden steeds bekender. Zij raakte bevriend met gearriveerde sterren zoals acteur en zanger Maurice Chevalier en de dichter Jacques Borgeat.

Tijdens de bezetting in de tweede wereldoorlog was zij zowel bij de Duitse bezetters als bij het Franse volk een bijzonder geliefde zangeres. In de periode schreef zij haar bekende lied “La vie en rose”, wat later de titel zou worden voor de film over haar leven.

Na de oorlog begon zij te toeren door Frankrijk en trad op in grote theaters. Haar roem breidde zich uit naar de rest van Europa. Het was vooral de manier waarop zij haar trieste leven bezong in combinatie met haar hartverscheurende stem, die de wereld aan haar voeten bracht.

Haar roem ging verder de wereld over en zij gaf aankomende zangers en zangeressen de gelegenheid samen met haar op te treden en de weg naar het podium te vinden. Een van de bekendste is wel Charles Aznavour.

Deze trad samen op met Pierre Roche waarmee hij een duo vormde. Piaf spoorde hem aan te breken met Roche en als solo artiest verder te gaan. Zij had gelijk. Aznavour ging met Edith Piaf mee op haar tournee naar de Verenigde Staten en later naar Québec. Nadat Edith Piaf terug reisde naar Frankrijk bleef Aznavour in Canada waar hij veertig weken in grote clubs optrad met maar liefst elf shows per week.

Toch onderhield hij wekelijks contact met Piaf en hun vriendschap is altijd gebleven.

Ondanks haar roem en inmiddels vergaard fortuin bleef Piaf eenzaam en desperaat op zoek naar liefde. Deze diende zich uiteindelijk aan in de persoon van Marcel Cerdan, een beroepsbokser. Maar ver reikte deze liefde niet. Cerdan was getrouwd en vader van drie kinderen. Piaf werd nooit meer dan zijn maîtresse. Haar verdriet werd nog groter. Cerdan overleed in 1949 door een vliegtuigongeluk. Zij kwam deze klap eigenlijk nooit meer te boven.

Toch trouwde ze opnieuw. Van 1952 tot 1956 was ze getrouwd met de zanger Jacques Pills. Dit huwelijk liep wegens wederzijdse ontrouw op de klippen.

Daarna was het de beurt aan de jonge zanger en acteur Theophanis Lamboukas waarmee ze in 1962 trouwde. Theo Sarapo, zoals de artiestennaam van haar nieuwe echtgenoot luidde, was ruim 20 jaar jonger. De geruchten dat hij besloten had om Piaf te trouwen om haar geld en haar roem werden steeds luider.

Piaf eiste publiekelijk het recht op om hem lief te hebben en bracht daarom het lied “Le droit d’aimer” uit

Ondanks haar trieste leven, dat voor een belangrijk deel in het teken van drank en drugs stond, werd haar faam als zangeres steeds groter. Haar optredens in het Olympia in Parijs waren legendarisch en maanden voor de aanvang uitverkocht. Een paar maanden voor haar dood gaf zij hier nog een gedenkwaardig concert.

Haar broze gezondheid en haar wilde leven begonnen haar tol te eisen. Ze besloot zich een poos terug te trekken uit het openbare leven en ging terug naar haar geboorteplaats Plascassier. Op 10 oktober 1963 overleed zij hier aan de gevolgen van een inwendige bloeding.

Haar lichaam werd meteen overgebracht naar haar woning in Parijs, waar op 11 oktober haar overlijden pas werd bekend gemaakt.

Vandaag de dag wordt zij nog altijd herinnerd en gerespecteerd als één van de grootste zangeressen die Frankrijk ooit voortbracht. Haar leven, de mix van haar ongelooflijke bekendheid in scherp contrast met haar droevige persoonlijke leven hebben een bijzondere indruk achtergelaten

Op wereldwijde podia is de echo van Piaf nog veel te horen.