Onderscheid moet er zijn.

Maar al te vaak constateren we dat wij de aard en het karakter van de Fransen niet begrijpen. Wij vinden hen arrogant, nationalistisch en weinig behulpzaam. Althans dat is een veelgehoorde mening van Nederlanders over de Fransen.

Maar hoe denken de Fransen eigenlijk over ons? Elk jaar gaan we met horden de grens over om er onze welverdiende vakantie door te brengen. Natuurlijk hebben de Fransen ook hun eigen mening over ons ontwikkeld. Heeft u al eens stilgestaan bij hun vooroordelen en hoe terecht vinden wij die mening?

Fransen vinden ons gezellig. Maar zo denken ze eigenlijk over iedereen die boven ten noorden van Parijs woont. Er wordt gedacht dat de mensen in noord Frankrijk toegankelijker, vriendelijker en vrolijker zijn dan mensen in het zuiden. Hoe verder je noordwaarts trekt, hoe beter het wordt, met Nederland als ultieme voorbeeld. Maar…

Op terrassen, in musea, aan de telefoon, maar vooral in de trein zijn we wereldkampioenen hard praten. Onze volumeknop staat altijd vol open. Op zich zou dat nog te overleven zijn, maar onze taal, met al die harde G’s is voor Fransen niet om aan te horen. En dan ons uiterlijk!

Rust op het terras

De Fransen denken anders over hun uiterlijk dan wij. Vooral Nederlandse mannen zien er vaak uit of ze zo vanonder de douche de deur uit wandelen. Je kan inderdaad concluderen dat mannen zelden geföhnd en met veel gel in hun haar de straat op gaan. Maar ook op de dames wordt flink kritiek uitgeoefend. Slecht gekleed, veel te vaak broeken in plaats van een rok of een jurk en alle vrouwen boven de vijftig hebben kort haar.

Wel zijn de Fransen er van overtuigd dat Nederlandse vrouwen tot de mooiste van de wereld behoren. Blond en met benen  die nooit schijnen te eindigen. Maar wat ze dan wel weer jammer vinden, Nederlandse vrouwen komen niet voor hun uiterlijk uit. Ze dragen te wijde en veelal stoere kleding. Ze gebruiken te weinig make-up en dragen weinig elegant, plat schoeisel, zelden hoge hakken. Een beetje lacherig wordt gezegd dat je bij, vooral oudere, stellen aan de achterkant nauwelijks kunt zien wie de man en wie de vrouw is.

Ook kunnen Nederlandse mannen elke vergelijkende toets doorstaan. Door de Franse vrouwen worden we als aardig, vriendelijk en grappig ervaren. Zelfs aantrekkelijk, lang en sportief. Maar dat is iets anders als sexy en flirten. Verlijden kunnen we al helemaal niet. Wil je een keer een afspraak maken, dan moet eerst de agenda worden geraadpleegd of het wel schikt. Nauwelijks romantisch te noemen.

Wel zijn de Fransen het er over eens dat we geweldige feestvierders zijn. Bij zakenreizen naar Frankrijk zijn Nederlanders altijd de laatsten die nog aan de bar staan. We VIEREN echt verjaardagen en bij Nationale feestdagen maken we er gezamenlijk knallende feesten van. Heel anders dan de Fransen het doen. Gezelliger, ontspannen en met een veel grotere alcoholconsumptie dan de Fransen. Alles wordt letterlijk door een oranje bril bekeken.

Nederlanders hebben geen culinaire traditie.  Snert, stamppot, hagelslag en pindakaas. We nemen het zelfs mee in onze volgepakte auto’s als we op vakantie gaan. We kunnen aanvoeren dat er behoorlijk wat sterren restaurants in Nederland zijn. Toch nemen de Fransen op dit gebied ons nier serieus. Daarnaast zijn onze maaltijden karig. Lunchen in Nederland betekent eigenlijk de hele middag honger hebben.

Wel eten we de hele dag door. Omdat de Nederlandse maaltijden zo minimalistisch zijn eten we zoveel tussendoortjes. Koekjes bij de koffie, vanaf vijf uur kaas en borrelnootjes. We eten in de auto een broodje en zelfs lopend op straat zien ze ons met een kroket of frikandel. Maar niet aan tafel of op vaste tijden.

Van kaas hebben we geen kaas gegeten. We kunnen volgens de mensen in het land van de onbegrensde kazen geen kaas maken. Op zich is dat niet zo vreemd. Als je ziet welke kazen, Gouda en Edammer, zo jong mogelijk in de supermarkt wordt aangeboden, is het niet vreemd dat ze onze zuivel niet zo hoog aanslaan.

Wij zijn ongeremd en open. Fransen vinden dat onbeleefd en ervaren ons al lomp. Wij zijn te informeel, tutoyeren meteen en stellen vaak indiscrete vragen. Wij leggen meteen ons hele hebben en houwen op tafel tijdens een gesprek. Een Fransman deelt zijn privéleven zelfs niet met zijn naaste collega’s op zijn werk.

Maar er zijn ook wel discrepanties in het denken aan te wijzen. Fransen vinden ons gierig. We nemen onze afgeladen met levensmiddelen auto of caravan mee als we op vakantie gaan. We hebben de rare gewoonte, voor Fransen het toppunt van vermaak, om na een gezamenlijk diner in een restaurant, apart af te willen rekenen, waarbij tot op de laatste cent uitgerekend moet worden wie hoeveel pilsjes heeft genoten.

Toch vinden diezelfde Fransen dat we gul zijn. Vooral in de Franse horeca staan we bekend als royaal. We laten meer fooi achter dan de gemiddelde Fransman en in de kroeg zijn we de eersten die een rondje weggeven.

Maar vooral zijn de Fransen verbaasd over onze kennis van hun land. Voor hen lijkt het er op dat we het land beter kennen dan zijzelf. En dat lijkt ook logisch. We staan bumper aan bumper met onze volgepropte auto's op hun tolwegen. We toeren met onze caravans over de smalste weggetjes en rijden meer dan 1.000 km. om op onze plaats van vakantie te komen, en daarvoor kiezen we gehuchten die de gemiddelde Fransman niet eens van een wegenkaart kent.

Maar wij Nederlanders vinden de Franse ook zomaar vreemde vogels. Neem nu hun verkeersgedrag. Vooral veel oudere Fransen beginnen kilometers van te voren hun richtingaanwijzer aan te zetten als ze van rijbaan gaan wisselen of af willen slaan. En dat terwijl wij pas richting aangeven op het moment dat we dat daadwerkelijk gaan doen.

In Nederland is het verplicht te stoppen als iemand aanstalten maakt het zebrapad op te stappen. In Frankrijk wordt daar anders over gedacht. Daar stoppen automobilisten pas als je OP het zebrapas staat of loopt. Pas dan ben je deelnemer aan het verkeer en kan een automobilist je niet langer met enig fatsoen negeren.

Om het verkeer vloeiender te laten verlopen zijn in Frankrijk, met name op het platteland, kruispunten vervangen door rotondes. Dat vloeiender doorrijden is een mislukking gebleken, maar Frankrijk is wel voorzien van de meest lelijke rotondes ter wereld. In elk zichzelf respecterend dorp is een lokale ambtenaar of plaatselijke artiest bezig geweest zich creatief uit te leven op de ronde punten. Het resultaat is er naar.

Overal op de Franse wegen ziet je dat het verkeer stil gaat staan rond 12:00 uur. Dan begint de lunch. Vooral vrachtwagenchauffeurs kunnen er wat van. Complete kooktoestellen en gasflessen worden uit de cabine gesjouwd om een lunch te bereiden waar men vaak anderhalf tot twee uur de tijd voor neemt. Voor Nederlanders de rustigste periode van de dag op de Franse wegen.

Ook het Franse huishouden verschilt van het Nederlandse. Daar waar bij ons in de avond de gordijnen open blijven, zien we dat in alle steden en dorpen in Frankrijk in de avond de luiken potdicht gaan. Een gewoonte die terug  gaat tot in de Middeleeuwen. In die tijd werd de Franse belasting onder andere bepaald door de waarde van je interieur. Taxateurs keken door de ramen naar binnen om de waarde van je bezittingen te schatten. Om het hen moeilijk te maken werd het een gewoonte de luiken al vroeg te sluiten.

Langzaam maar zeker verdwijnen de hurktoiletten om plaats te maken voor een toiletpot. Maar het blijft vreemd dat zelfs in de meest moderne Franse badkamer vaak geen douchekophouder aan de muur is aangebracht. Fransen zijn gewend om in bad te gaan zitten en de douchekop al wassende in hun hand te houden. Maar merkwaardig genoeg, zelfs in de sta douche mankeert een beugel om de douchekop op te hangen.

Hoewel Nederlanders een kusserig volkje zijn, kunnen de Fransen er ook wat van. Zeker als we ons realiseren dat in onze ogen de Fransen vaak worden getypeerd als gereserveerd. In Frankrijk geven, vooral jongen mensen, elkaar al een zoen bij het zich voorstellen. Niet alleen op een feestje, maar ook op straat of tijdens het winkelen. Ze schudden elkaar de hand en terwijl ze elkaar 2, 3 of 4 kussen geven (afhankelijk van de streek) noemen ze hun naam na elkaar een bonjour of een bonsoir gewenst te hebben.

Als je een Fransman opbelt zal hij nooit zijn naam noemen. Het blijft bij een simpel Bonjour of vaker nog Allô. Dat schijnt voort te komen uit de (niet onlogische redenering) dat de beller veronderstelt wordt te weten wie hij belt. Is dat niet het geval, dan zal men de beller niet meteen allerlei privé-informatie verschaffen.

Gaan we naar school. Als een Frans kind van school komt met een rapportcijfer 7 voor geschiedenis, dan zullen de ouders niet meteen de wave inzetten. In het Franse schoolsysteem is een 10 pas een voldoende en begint de waardering redelijk goed bij de cijfers tussen 12 en 14. Om die reden betekent de uitdrukking vent-sur-vent dat iets helemaal perfect is.

Frankrijk blijft natuurlijk een erg nationalistisch land. De kinderen op school beperken zich louter tot het Frans. Veel Engelse afkortingen die wereldwijd worden gebruikt zijn in het Frans toch wel iets Franser. AIDS is SIDA, EU is UE en NATO is OTAN. Een heel leuk voorbeeld is talkie-walkie. Ja ja, ze praten al voor ze gaan lopen.

Al die dingen vinden wij maar raar, net zo goed als de Fransen soms vreemd over ons denken. Is daar wat aan te doen? Natuurlijk, accepteer ‘s lands wijs, ‘s lands eer. Geniet van die vreemde vooroordelen over en weer en geniet van de Fransen. Zij zijn aardiger dan je denkt.