13 juni – Een wel heel speciale trouwplechtigheid.

Trouwen is in Normandië, net als in de rest van de wereld een serieuze aangelegenheid. Aan het begin van vorige eeuw, tot aan de jaren na de Tweede Wereldoorlog was het een sobere plechtigheid.

De bruid en bruidegom waren in stemmig zwart gekleed. Op de feestelijke dag kwam de naaister langs om de laatste plooien glad te strijken. Op haar kamer werd de bruid aangekleed door haar moeder en haar beste vriendinnen. Zij kreeg een witte roos en er werd een klein spiegeltje achter in de kap op haar jurk gestopt.

Deze symbolen van haar maagdelijkheid werden op de huwelijksnacht achter het bed aan de muur gehangen als relikwieën ter nagedachtenis aan deze heuglijke dag.

Het was pas na de oorlog dat de witte trouwjurk in opkomst kwam.

Eigenlijk niets speciaals en meestal niet wereldschokkend. Ware het niet dat…

La Couture-Boussey is een klein dorpje in Eure. Er wonen ongeveer 2.500 mensen. En er is een blaasinstrumenten fabriek waar voornamelijk klarinetten worden geproduceerd. In de omgeving was een overvloed aan buxusbomen. Het harde, zwarte hout van deze bomen was bij uitstek geschikt voor de productie van blaasinstrumenten.

Maar de buxus staat bekend als een langzame groeier, door de ongebreidelde kap werd de houtsoort zeldzaam en langzaam maar zeker vervangen door exotische houtsoorten.

Hier had de oude Leblanc zijn klarinettenfabriek, die ruim een eeuw bestond, een familiebedrijf en waar ongeveer 35 mensen hun werk vonden.

Op 13 juni 1998 deed zich hier een trouwerij voor die de hele regionale pers op de been bracht. Niet omdat Leblanc ging trouwen. Nee, maar hij was inmiddels wel al 98 jaar oud. Zijn bruid Lucette, was met haar 72 lentes nog een jonge blom. Wel hadden ze elkaar al 40 jaar getest voor ze naar de burgemeester stapten, maar opmerkelijk was het wel.

Zou het hem toch allemaal teveel geworden zijn? In 2000 overleed Leblanc, precies 100 jaar oud.