ma-deuxieme-vie

Alles over wonen en leven in Frankrijk
Alle informatie overzichtelijk & compleet

12 juni – Montgomery in Château de Creullet.

12 juni – Montgomery in Château de Creullet.

Bernard Law Montgomery werd geboren op 17 november 1887. Hij volgde de opleiding aan de Militaire Academie van Sandhurst. In 1908 trad hij toe tot het eerste bataljon van de Royal Warwickshire Fusiliers. Met dit bataljon deed hij dienst in Brits-Indië tot 1913. Hier manifesteerde zich al zijn dwang naar discipline en ondergeschiktheid van zijn manschappen.

In augustus 1914 werd Monty, zoals hij liefkozend werd genoemd, met zijn regiment naar Frankrijk gestuurd. Hij naam deel aan de slag om Bergen. Tijdens deze gevechten verloor hij meer dan de helft van zijn bataljon. Tijdens een tegenaanval bij Meteren raakte hij ernstig gewond. Hij werd door iedereen opgegeven, maar hij bleef in leven wat hem in de ogen van zijn manschappen onsterfelijk maakte.

Begin 1916 keerde hij terug naar het westelijk front en werd stafofficier tijdens de slag om de Somme, de slag om Arras en de slag om Passendale. Tijdens deze periode nam hij de training van het Negende Korps op zich. Hij bereidde de soldaten zodanig voor dat zij hun taak perfect uitvoerden en de verliezen beperkten tot een absoluut minimum.

Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog was hij opgeklommen tot de rang van Luitenant Kolonel.

Montgomery, een van de meest geportreteerde generaals

Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog werd Montgomery in 1939 als aanvoerder van de derde divisie van het Britse expeditieleger naar Frankrijk gestuurd. Tijdens de eerste maanden gebeurde er niets en Montgomery legde zich er op toe zijn troepen verder op te leiden volgens zijn principes.

Op 10 mei viel Duitsland de Lage Landen binnen. Montgomery stond oog in oog met het Duitse leger tijdens de slag om Leuven. Door de tactiek van de Duitsers, de Blitzkrieg, zag Montgomery zich genoodzaakt zich terug te trekken. Dit resulteerde uiteindelijk in de Operatie Dynamo, een evacuatie van 330.000 Britse en Franse soldaten vanuit Duinkerken.

Hoewel Montgomery nog nooit een belangrijke slag had gewonnen, bleef zijn arrogantie en ijdelheid overeind en hij zwoer hier ooit terug te keren om de Duitsers te verslaan.

In 1942 kreeg hij opnieuw de kans om de Duitsers te lijf te gaan. In Noord Afrika werd hij commandant van het Britse Achtste Leger. In korte tijd vormde hij zijn manschappen om van een lusteloze strijdmacht die tegen het Afrikakorps de ene na de andere nederlaag had geleden, tot een leger dat trots en moedig de strijd aanbond met de Duitsers onder leiding van Rommel.

Op zijn campagne in Noord Afrika

Op 23 oktober begon de tweede slag om El-Alamein. De slag eindigde na 12 dagen. Ondanks 13.500 Britse doden en gewonden was dit de eerste offensieve overwinning op de Duitsers. Montgomery werd gepromoveerd tot generaal en zijn leger drukte het Afrikakorps steeds verder terug. Dit leidde tot de vernietiging in mei 1943, van het Afrikakorps waardoor er een einde kwam aan de Duitse en Italiaanse aanwezigheid in Noord Afrika. Montgomery klopte zich op de borst om zijn tactisch inzicht en claimde de overwinning. Hij vergat echter dat de Amerikanen in november 1942 in Algerije en Marokko landden en aanzienlijk veel manschappen en materiaal aan land brachten.

Na zijn “successen” in Noord Afrika werd door de geallieerden de invasie op Sicilië voorbereid. Deze werd grotendeels door Montgomery voorbereid. Maar gedurende de invasie kreeg hij steeds vaker aan de stok met de Amerikaanse commandanten en vooral met Generaal Patton die hem gebrek aan inzicht verweten en zijn Britse arrogantie niet uit konden staan.

Aan het einde van 1943 werd hij terug geroepen naar Engeland. Hij werd de door de Britten naar voren geschoven om me te helpen namens de Britten de plannen voor de operatie Overlord, de landing in Normandië voor te bereiden. Hij kreeg de leiding over de 21ste legergroep waarmee hij op 6 juni 1944 de strijd begon.

De strijd in Normandië liep niet zoals verwacht. Montgomery zag zich genoodzaakt van zijn originele plannen af te stappen en de Duitsers in verschillende, los van elkaar staande, offensieven te verslaan. De aanval stagneerde en de kritiek op Montgomery groeide. De Amerikaanse generaals noemden hem ronduit “a bad general” en drongen er bij Eisenhower op aan om hem te degraderen. Deze durfde dit niet aan. Montgomery had zich opgewerkt tot volksheld in eigen land en hij was de oogappel van Churchill. Hij werd zelfs bevorderd tot veldmaarschalk.

In september 1944 waren de Duitse legers al ver terug gedrukt. Iedereen verwachtte dat de oorlog snel voorbij zou zijn. Montgomery ontwikkelde het plan om via Nederland door te stoten naar het Ruhrgebied. Het plan kreeg de naam Operatie Market Garden. In tegenstelling tot alle geallieerde plannen die minutieus werden voorbereid, flanste Montgomery zijn idee in een paar dagen in elkaar.

Montgomery geeft een persconferentie

Ondanks waarschuwingen van het Nederlandse verzet werd de operatie doorgezet. Het resultaat is bekend. De operatie werd, door gebrek aan voorbereiding en het ontbreken aan kennis op het terrein een enorme flop.

Na de slag om Arnhem gaf Montgomery ten onrechte de schuld aan de Poolse troepen, iets wat hem zeer kwalijk werd genomen.

Velen wijten de haast van Montgomery aan zijn rivaliteit met de veel bekwamere Amerikaanse generaal Patton.

Veldmaarschalk Montgomery was een overschatte en arrogante veldheer die door gebrek aan beter in het Britse leger zijn positie in het geallieerde leger op zich kon nemen. Zijn loopbaan wordt gekenmerkt door de ene na de andere tactische blunder, waarbij steeds de schuld bij anderen werd gelegd.

Montgomery ontvangt Churchill

Zijn arrogantie bleek al snel na de invasie in Normandie. Waar de Amerikaanse generaals zich tevreden stelden met een tent of een “normaal” onderkomen, liet Montgomery in juni het kasteel Creullet als een vorst volledig inrichting voor zijn verblijf. Op 12 juni kon hij hier Churchill en de Engelse koning George met alle egards ontvangen.

Een paar dagen later kwam de Gaulle hier op visite. Hem viel meteen een portret op van Rommel, met daaronder de tekst: “Verslagen bij Al-Alamein”. Het gesprek was erg kort en de Gaulle schreef hierover in zijn memoires: “Hij had zijn vertrouwen in mij uitgedrukt. Ik laat hem verder zijn gang maar gaan. Ik ga wel naar Bayeux”.

De overdadige eetzaal