19 april – Krant wordt redding voor Gustave Flaubert.

De Moniteur Universel is een krant die voor het eerst werd uitgegeven in 1789 door Charles-Joseph Panckouke. In 1815 werd de naam veranderd in Gazette National.  De krant verscheen voor het laatst op 30 juni 1901.

Lang was de krant de officiële spreekbuis van de Franse overheid.

Na het grote succes van Madame Bouvary in 1857 raakte Gustave Flaubert een beetje in de vergetelheid. Na het voltooien van dit boek had hij tal van tegenslagen. Projecten mislukten en zijn boeken vonden niet meer de aftrek waarop hij had gehoopt.

Na weer een mislukking schreef hij “Un Cœur Simple”.

Félicité is de dienstbode van Madam Aubain, een weduwe en moeder van twee kinderen, Paul en Virginie. De familie woont in een huis in Pont-l’Ėveque dat zij hebben geërfd. Félicité is op haar 18^de bij de familie in dienst gekomen als een naïef en simpel meisje. Na een teleurstelling in de liefde werd ze dienstbode. De man waarop ze verliefd was, trouwde met een veel oudere vrouw om zo zijn  dienstplicht te ontlopen.

Félicité nam de zorg over de kinderen van Madame Aubain voor haar rekening. Maar Paul verlaat al gauw de ouderlijke woning om in Caen te gaan studeren. Félicité heeft het hier erg moeilijk mee, maar vindt afleiding in de godsdienstlessen van Virginie. Ze wordt gegrepen door het geloof. Maar al snel komt ook aan deze vriendschap een einde. Virginie besluit haar intrede te doen bij de nonnen in Honfleur.

Dan gaat Félicité haar liefde richten op haar neef Victor. Maar deze vertrekt voor een lange reis waarvan hij nooit terug zal keren. Het noodlot echter is nog niet voorbij. Ze krijgt te horen dat Virginie in het klooster is overleden aan een longontsteking. Félicité raakt steeds eenzamer. Ze heeft inmiddels een papegaai cadeau gekregen die ze Loulou noemt. Al haar liefde en tederheid gaan vanaf dan naar de papegaai.

Félicité krijgt een keelontsteking waardoor ze doof raakt. Ze raakt geïsoleerd van de wereld. In haar kleine wereldje is de stem van Loulou het enige dat ze nog waarneemt. De papegaai is alles voor haar. Maar op een dag ligt Loulou dood in haar kooi. Vanwege haar intense verdriet besluit Madame Aubain de papegaai voor haar op te laten zetten.

Na de dood van Madame Aubain blijft Félicité alleen achter in het inmiddels flink vervallen huis. Geen familie, geen vrienden alleen een opgezette papegaai. Ze is zwak, doof, is bijna blind en oud. Dan loopt ze een longontsteking op en ligt doodziek op bed. Op een goede dag trekt er een processie door haar straat. Plots lijkt het of ze de stoet kan horen en zien. Ze besluit haar papegaai op te offeren en plaatst deze op een altaartje voor haar deur. Tijdens de processie krijgt Félicité een visioen. De Heilige Geest verschijnt aan haar. Maar hij heeft de vorm van een enorme papegaai aangenomen. Na dit visioen sterft ze.

Met dit verhaal gaat Flaubert naar de redactie van de Moniteur Universel. Deze besluit Un Cœur Simple te kopen en het wordt als feuilleton geplaatst. Voor Flaubert een reden om er nog een paar verhalen aan toe te voegen. Dat werden: “La legende de Saint Julien l ’hospitalier” en Heroïsch”.

In tegenstelling tot zijn vorige verhalen waren deze verhalen veel bondiger. De korte verhalen gaven een perfecte weergave van het meesterschap van Flaubert weer.

De verhalen werden later gebundeld in een boek dat de naam “Trois Contes”. Opnieuw werd het schrijverschap van Flaubert door het grote publiek omarmd en hij begon aan een tweede carrière.