ma-deuxieme-vie

Alles over wonen en leven in Frankrijk
Alle informatie overzichtelijk & compleet

1 april – François Fauchet – Priester en Bisschop van Caen

1 april – François Fauchet – Priester en Bisschop van Caen

François-Claude was de zoon van Nicolas Fauchet, een eenvoudige koopman. Na zijn geboorte op 22 september 1744 kon hij nooit bevroeden dat hem een bliksemcarrière te wachten stond.

Na in een razend tempo een aantal middelbare studies op briljante wijze te hebben afgesloten wilde hij priester worden. Hij trad in bij de vrije gemeenschap van priesters van Saint-Roche in Parijs.

Abbé Fauchet werd al snel bevorderd tot vicaris van de Saint-Roche kerk. Daar werd hij ingehuurd Marquis de Choiseul, de broer van een minister onder Lodewijk XV om als privé leraar te gaan werken.  Dat was de eerste stap op weg naar roem en fortuin als redenaar en onderwijzer.

Nauwelijks dertig jaar oud sprak hij zijn lofrede op Lodewijk IX, beter bekend als Saint Louis, aan de Académie Française. Deze was dermate indrukwekkend dat hij werd aangesteld als prediker van de koning en abt van Montfort-Lacarre.

In 1785 leidde hij de uitvaarten van de hertog van Orléans, de kleinzoon van de heersende regent. Het jaar daarop kreeg hij de eer toebedeeld de begrafenis van aartsbisschop Phélypeaux voor te gaan. Als favoriet van de koning kon men niet langer om hem heen.

In 1788 hield hij een toespraak in Suresnes in het departement Hauts-de-Seine ter gelegenheid van het feest van la Rosière. Bevlogen redenaar als hij was, liet hij zich verlijden tot het verkondigen van nieuwe ideeën en de invloed daarvan op de toenmalige maatschappij. Hoewel zijn boodschap op zich vrij onschuldig was, leek zij, met het oog op de gebeurtenissen in die tijd, een politieke boodschap uit te dragen. Dat viel niet overal in goed aarde.

Toch weerhield deze kritiek hem er niet van zijn enthousiasme over de nieuwe denkbeelden onder stoelen of banken te steken. In latere toespraken bleef hij zijn voorkeuren verkondigen. Dit leidde er toe dat op bevel van de rechtbank in datzelfde jaar van de lijst van koninklijke predikanten werd verwijderd.

Vanaf dat moment veranderde zijn opstelling. Hoewel nooit bewezen zag hij het nut in van samenvoeging van de vrijmetselarij en het christendom.

In deze periode was de onrust in Frankrijk groot. Het verzet tegen de koning werd steeds groter. Toch riep hij op tot bedachtzaamheid en zijn Journal des Amis genoten grote bekendheid en populariteit.

Bij het uitbreken van de revolutie stond hij klaar om deze te ondersteunen. Zijn vurige toespraken werden gezien als opruiend. Door zijn toespraken was hij een van de aanstichters op de aanval op de Bastille. Op 5 augustus sprak hij een lofrede uit over de burgers die tijdens de ongeregeldheden waren omgekomen op 14 juli.  Zijn uitgangspunt tijdens deze rede waren de woorden van Paulus: “je werd geroepen door de vrijheid”.

Fauchet zegende de driekleur van de Nationale Garde en werd gekozen tot lid van de Commune van Parijs, die zich zou ontwikkelen tot de Wetgevende Vergadering van Parijs. Fauchet zette zich met hart en ziel in voor de revolutie.

Maar het boterde niet aan het begin van de revolutie. De Girondijnen waren een gematigd linkse politieke groepering tijdens de periode. Ze vertegenwoordigden de liberale burgerij in de Nationale Conventie. De Girondijnen waren voorstander van een imperialistische politiek. Zij waren in grote mate verantwoordelijk voor de afschaffing van de monarchie en ook voor de terechtstelling en executie van koning Lodewijk XVI. Maar allerlei impopulaire maatregelen brachten de macht van de Girondijnen steeds meer aan het wankelen. Inmiddels breidde de macht van de Jakobijnen zich meer en meer uit.

Fauchet was, als een van de voorvechters van de revolutie aangeschoten wild. Omdat men hem als priester nog enigszins uit de wind wilde houden, werd hij op 1 april 1791 aangesteld als constitutionele bisschop van Calvados. Tijdens zijn verblijf daar publiceerde hij zijn pamflet waarin hij pleitte voor wettelijke rechten voor boeren. Ondanks zware tegenwerking uit Parijs stemden de kiezers van Calvados voor Fauchet als hun vertegenwoordiger in de wetgevende vergadering. In deze vergadering stemde hij tegen de wet die toestond priesters die geen gelofte hadden afgelegd tot het priesterschap toe te laten.

Ook was hij tegenstander van de executie van de koning.

De tegenstanders van de Girondijnen, de Jakobijnen en een nieuwe groep, de Montagnards zochten manieren om af te rekenen met hun vijanden. Fauchet werd beschuldigd van steun en medewerking aan de federalistische beweging en mede verantwoordelijk te zijn op de moord van Charlotte Corday, een vurig aanhangster en pleitbezorgster voor de nieuwe stroming.

Samen met Fauchet werden andere invloedrijke personen gearresteerd. Het proces tegen de Girondijnen duurde kort. Een rechtbank ingesteld door het Revolutionaire Hof oordeelde Fauchet en zijn medestanders op 29 oktober schuldig. Op 30 oktober werd het doodvonnis uitgesproken en op 31 oktober stierf Fauchet onder de guillotine.