23 februari – Mademoiselle George.

Op 23 februari 1787 werd in Caen Marguerite-Joséphine Welmer geboren. Haar moeder was de tante van Julius Verteuil, de secretaris van de Comédie-France. Haar moeder was actrice met een groot talent voor het spelen van statige damesrollen.

Haar vader werd aangesteld als directeur van het theater van Amiens. Bij zijn verhuizing trok de hele familie naar het noorden van Frankrijk.

Het sprak voor zich dat Marguerite aan het toneel zou gaan.

Als kind van vijf speelde zij al rollen in diverse toneelstukken. Op een zodanig talentvolle manier dat, toen de beroemde actrice Lady Dugazon haar tijdens haar optreden in Amiens op de planken zag, ze zich tot de vader van Marguerite wendde en hem vroeg of zij zich over de kleine mocht ontfermen. Zij wilde Marguerite meenemen en opleiden tot een groot actrice. Maar ze liep een blauwtje.

In 1801 ontmoette zij Mademoiselle Raucourt. Deze gerespecteerde actrice was op toernee door het land om, in opdracht van de Comédie-France jonge en beloftevolle acteurs en actrices te werven. Deze zouden worden opgeleid en ontvingen een vergoeding van 1.200 franc per jaar.

Vanaf dat moment begon de ster van Marguerite te rijzen. Ze maakte kennis met de eerste consul, Napoleon Bonaparte en werd zijn minnares. Hij noemde haar de mooiste vrouw van Europa en gaf haar de bijnaam Georgina, waardoor zij zich later Mademoiselle George ging noemen. De relatie was hevig en zij ging in op alle grillen en vragen van Napoleon.

In 1811 werd zij door een van de belangrijkste raadgevers van Napoleon, Talleyrand, bevorderd tot officier en verzocht contact te leggen met Tsaar Alexander I. Haar opdracht was hem te verlijden en als spion voor Frankrijk te gaan werken. In deze missie slaagde zij volkomen, wat mede te danken was aan haar succes als actrice, waardoor ze makkelijk toegang kreeg in de hoogste echelons.

Tijdens de veldtocht van Napoleon ontvluchtte zij Rusland. Na een verblijf van drie maanden in Stockholm, reisde ze via Dresden terug naar Parijs. Hier werd ze als een heldin ontvangen.

Aanvankelijk speelde zij nog grote rollen in diverse theaters in Parijs, maar door het veranderende politieke klimaat in Frankrijk en het buitenspel zetten van Napoleon in 1821 werd haar haar verleden verweten.

Toen zij uiteindelijk in 1849 besloot te stoppen met acteren en was gedoemd in armoede te leven. Ze overleed uiteindelijk in Passy op 12 januari 1867.

Als men af mag gaan op uitspraken van Alexander Dumas, Victor Hugo, Théophile Gautier en andere beroemde schrijvers uit haar periode was deze briljante actrice het beste dat het Franse theater ooit had gezien.