12 maart – de bezetenen van Louviers.

Als weeskind van negen jaar wordt Madeleine Bavent door haar oom Sardoc geadopteerd. Tot haar twaalfde jaar blijft ze in het huis van Sardoc waarna ze wordt uitgeleend aan de eigenaar van een naaiatelier. Daar ontmoet ze ene Bomtemps. Onder zijn invloed ontwikkelt zij een devotie voor de heilige Franciscus.

Op haar zestiende treedt ze in in het klooster van Saint-François in Louviers.

Hier ontvangt zij een ietwat merkwaardige vorm van onderwijs, gegeven door ene David. Hij verkondigde de leer van: “Zonden kunnen voorkomen worden door te zondigen. Men moet terug keren naar de onschuld en de wereld zien door de ogen van onze voorouders die schaamteloos waren in hun naaktheid.”

David eiste dat zijn nonnen naakt leefden in het klooster.

David overleed en zijn taak werd overgenomen door Mathurin Picard. Deze zette de vreemde gewoonten van zijn voorganger voort en breidde ze nog verder uit. Hij werd daarin bijgestaan door vader Thomas Boulle, de vicaris van het klooster.

Zuster Madeleine Bavent was in 1625 18 jaar en voelde zich steeds meer een slachtoffer van de beide geestelijken. Ze besloot haar beklag te maken bij de katholieke autoriteiten. Ze beweerde dat ze was ontvoerd door de beide geestelijken en zij zouden haar meegenomen hebben naar een heksen sabbat. Daar werd ze verplicht te trouwen met de afgod Dagon en moest seks bedrijven op een altaar.

De afgod Damon

Een onderzoek volgde en al snel bleek dat andere nonnen uit het klooster ook het slachtoffer waren van Picard en Boulle. Ook zij hadden verplicht deelgenomen aan heksen sabbatten waar zij met name Damon moesten aanbidden. De bekentenissen brachten de ondervragers tot de conclusie dat de zusters waren behekst. De symptomen van demonische bezetenheid waren duidelijk aanwezig. Verkrampingen, onnatuurlijke bewegingen, het spreken in tongen, obscene beledigingen, godslastering en de verschijning van onverklaarbare wonden die door de zon weer verdwenen.

Picard en Boulle werden ter dood veroordeeld en gekruisigd. Hun ingewanden werden uit hun lijf gerukt en in de omgeving verspreid. Later werden hun stoffelijke resten op de brandstapel gelegd.

In 1643 was dit het begin van wat later werd genoemd “De bezetene van Louviers”. Er volgde een periode van, door leden van de inquisitie geleide exorcisme. Deze duivelsuitdrijvingen vonden in het openbaar plaats en de inwoners van Louviers raakten hysterisch bij het bijwonen hiervan.

Het leek er op dat Magdaleine en haar medezusters zouden worden veroordeeld tot de brandstapel. In haar algemene biecht stelde zij echter, en dat werd overgenomen door de autoriteiten, dat zij een naïef meisje was dat makkelijk te manipuleren was. “Als ik heb gezondigd was dat uit onwetendheid, zeker niet uit kwaadwilligheid”.

Madeleine voor de inquisitie

Op 12 maart 1643 werd Madeleine door de Bisschop van Evreux, die ook haar biechtvader was, veroordeeld tot levenslange opsluiting in een kerker in de kerk van Evreux. Na de dood van haar biechtvader wordt zij overgebracht naar de gevangenis van Rouen waar ze na enkele jaren overleed.

Veel is er in de loop der jaren niet veranderd. Katholieke priesters kunnen nog steeds hun handen minderjarigen afhouden.