Raymond Delisle.

Op 11 maart 1943 werd op een boerderij in Ancteville, een klein dorpje vlak bij Coutances de kleine Raymond Delisle geboren. Hij had drie oudere zussen. Op een veel te grote damesfiets begon hij te fietsen. Na veel gezeur bij zijn ouders kreeg hij in 1955 zijn eerste eigen fiets.

De bedoeling was dat Raymond loodgieter zou worden, waarvoor hij ook leerde. Het werd uiteindelijk assistent landmeter. Hiervoor diende hij wel elke dag op de fiets van zijn huis naar zijn werk te rijden waardoor hij vele kilometers aflegde. Maar hij kreeg wel plezier in het fietsen en werd er tenslotte door gepassioneerd.

Raymond Delisle aan het begin van zijn carriere

In 1960 werd hij lid van de lokale fietsclub “Perier Sports” Omdat er nauwelijks wedstrijden werden georganiseerd voor jonge wielrenners, startte hij steeds tegen veel oudere en meer ervaren concurrenten.

Hoewel hij pas 17 jaar was, behaalde hij overwinningen die de wielerwereld versteld deden staan. Hij verbeterde per dag.

Ondanks zijn aanstormend talent werd hij verplicht zijn dienstplicht te vervullen. Hij werd gelegerd in de kazerne van Joinville. Een kazerne waar veel Franse topsporters werden ondergebracht, die daar meer met hun sport dan met het soldatenleven bezig waren.

Hier werd hij aangesproken door Mickey Wiegant die hem overhaalde lid te worden van ACBB (Athletic Club de Boulogne-Bilancourt) een opleidingsschool die al ettelijke goede coureurs had afgeleverd en gestald bij het toenmalige profteam van Peugeot.

In 1963 won hij het Franse kampioenschap ploegentijdrit op de weg in Compiègne met een team waarin ook Jean Jourden, de latere wereldkampioen op de weg bij de amateurs, was opgenomen. Ook schreef hij de zware klassieker de Tour de Lac Leman op zijn naam en werd hij derde in de Route de France, een bijzonder zware etappewedstrijd voor amateurs.

Door deze overwinningen werd hij geselecteerd voor deelname aan de Tour de l’Avenir, de kleine Tour de France voor amateurs en semi-professionals, waarin hij opnieuw derde werd. Vanaf dat moment was zijn carrière gelanceerd.

In 1965 werd Delisle professional. Hij tekende zijn eerste profcontract bij Peugeot. In zijn laatste jaar als prof stapte hij over naar Miko. Hoewel hij verschillende keren werd benaderd door, met name Italiaanse ploegen, bleef hij Frankrijk trouw. Hij behaalde in zijn carrière 45 overwinningen waaronder niet de minste. Hij stond op podia in de Ronde van Zwitserland, de Giro, de Vuelta, de Dauphiné Libéré en de Midi Libre in de leiderstrui of als rittenkaper.

Na het afscheid van Jacques Anquetil werd van hem verwacht dat hij de fakkel over zou nemen. Maar daarvoor zat hij in een verkeerde ploeg. Raymond Delisle was geen leider van een groep zoals men van een kampioen verwacht. Daardoor werd hij gedwongen in dienst te rijden van anderen.

Hij zou normaal gesproken een Franse wielerheld moeten geweest zijn, hij werd Frans kampioen, won twee ritten in de Tour en droeg een aantal dagen de gele trui. Zijn beste Tour reed hij in 1976 toen hij Lucien Van Impe het vuur aan de schenen legde en de gele trui van de Belg afsnoepte op Pyrenées 2000. Zijn palmares had veel glorieuzer kunnen zijn, als hij het lef had gehad om voor een buitenlandse ploeg te rijden. Maar hij bleef in eigen land en moest daar knechten voor Roger Pingeon en later Bernard Thévenet.

Roger Pingeon, die hem zijn tourzege kostte

Toen Delisle in 1969, de Tour die werd gewonnen door Eddy Merckx, in de aanval trok met de Portugees Agostinho, reed zijn eigen kopman Roger Pingeon het gat dicht en verkocht de arme Delisle, die nochtans in de trui van Frans kampioen reed, een klap in zijn gezicht. Maar Delisle nam in dezelfde Tour nog wraak door op 14 juli, de Franse feestdag, solo de rit te winnen op de Col du Portillon.

Hij is daardoor nog steeds de enige Fransman ooit, die op de nationale feestdag een touretappe won in de trui van Frans kampioen.

14 juli 1969, zijn gloriedag

Delisle heeft altijd geloofd dat hij de Tour van 1976 had kunnen winnen als Thévenet eerlijk had toegegeven dat hij slecht was in die Ronde van Frankrijk. Maar Thévenet had de Tour gewonnen in 1975 en de ploegleiding zette alles op de kopman. Delisle moest dus in de bergen bij zijn kopman blijven en kon op die manier de eindzege vergeten. In de historische Tour van 1976, gewonnen door Lucien Van Impe, vinden we in de einduitslag geen spoor van topfavoriet Bernard Thévenet. Wel van zijn hulpje Raymond Delisle, die als vierde finishte achter van Impe, Zoetemelk en Poulidor.

Raymond Delisle reed 12 keer de Tour de France tot hij in 1977 teleurgesteld stopte met wielrennen. Totaal 47.654 kilometers en 250 etappes werden door hem afgelegd over de Franse wegen.

Chateau de la Roque

Na zijn vertrek uit het peloton trok hij zich terug in het kleine dorpje Hébrécrevon. Aanvankelijk probeerde hij een eigen fietsenmerk op te zetten. Dat kwam echter niet goed van de grond, waarop hij samen met zijn vrouw Mireille een 16^de eeuws herenhuis kocht en daar een goedlopend hotel van maakte.

Delisle sukkelde al jaren met de gezondheid nadat hij van een ladder gevallen was. Op zijn 70ste kon nog nauwelijks uit zijn zetel opstaan. Op 11 augustus 2013 benam hij zichzelf van het leven.

Raymond Delisle in gelukkiger dagen

Frankrijk nam op bijzonder gepaste wijze afscheid van een groot, maar nooit erkend sportman.