ma-deuxieme-vie

Alles over wonen en leven in Frankrijk
Alle informatie overzichtelijk & compleet

25 augustus – Eugène Delacroix in Dieppe.

25 augustus – Eugène Delacroix in Dieppe.

Wie het werk: “La liberté guidant le peuple ziet”, zegt meteen “ Oh Ja…” Toch kent bijna niemand de naam van de schilder.

Delacroix werd geboren op 26 april 1798 in Charenton-Saint Maurice, vlak bij Parijs. Over zijn werkelijke afstamming wordt veel gespeculeerd. Zijn vader, Charles Delacroix, was minister van buitenlandse zaken onder het Directoire. Vanaf 1797 was hij Frans ambassadeur in de Bataafse Republiek.

Zijn echte vader is waarschijnlijk Charles-Maurice de Talleyrand.

Na een opleiding aan het Lycée Napoleon startte Delacroix zijn kunstenaarsloopbaan in het atelier van Baron Guérin, hierbij financieel gesteund door Talleyrand. In deze periode leerde hij de schilder Gericault kennen die van veel invloed op zijn werk zou zijn.

In 1816 zette hij zijn studie voort aan de Ėcole des Beaux Arts. In zijn werk was zijn bewondering voor Rubens en Goya duidelijk te herkennen

Zijn begaafdheid als schilder werd in 1822 opgemerkt door zijn kleurrijke werk: de Bark van Dante. Maar behalve als schilder maakte Delacroix ook illustraties voor boeken van o.a. Shakespeare, Walter Scott en Goethe.

Delacroix wordt gezien als de belangrijkste Franse schilder van de romantiek. Om die reden kreeg hij de bijnaam “Le prince des romantiques”. Ook wordt hij wel de literaire schilder genoemd, onder meer door Baudelaire. Hij ontleende veel van zijn thema’s aan schrijvers als Shakespeare en Dante.

Als kind had Delacroix een zwakke gezondheid. Om die reden bracht hij veel tijd door in het noorden van Normandië, vergezeld door zijn gouvernante Jenny. Als tiener bleef zijn gezondheid hem parten spelen en hij bezocht Dieppe steeds vaker. Aanvankelijk hield hij van de zee. Maar het was vooral de eenzaamheid die hem aantrok.

Zijn liefde voor dit deel van Normandië bleef tot in lengte van dagen bestaan. “Dieppe is schattig,” schreef hij, “het is zo leuk dat je er niemand tegenkomt.”

Hij wandelde door de omgeving en maakte schetsen en aantekeningen, waarbij hij door de inwoners werd gezien als een norse en ontgoochelde man. Maar zij zagen niet de schilder en de colorist die ooit de grootste van Frankrijk zou worden.

Op 25 augustus 1854 schreef hij aan een vriend: “Ik leende een roman van Dumas en na het lezen dacht ik: “Ik mag de zee niet vergeten. Ze is zo mooi sinds gisteren. De wind is op gaan steken en de golven zijn prachtig…

We hebben hier een uitstekende keuken. In mijn onderkomen staat een oven die niet onder hoeft de doen voor de jouwe. Ik heb een passie voor alles wat uit die oven komt. Vis, oesters, krab en kreeft. Het is met niets vergelijkbaar.

Ik zal waarschijnlijk wat gaan zwerven en excursies maken, want dat is het leven dat ik me voorstel. Maar mijn uitvalsbasis zal altijd de kade van Duquesnes zijn. Hier kan ik mijn geest helder krijgen en is het leven op aarde de moeite waard. Ik weet niet waarom, hier is alles zo afwijkend. Je hoeft je nooit te vervelen…”

In veel van de achtergronden van de schilderijen van Delacroix is het Normandische landschap te herkennen. Hij overleed in Parijs op 13 augustus 1863.