ma-deuxieme-vie

Alles over wonen en leven in Frankrijk
Alle informatie overzichtelijk & compleet

14 april – Jean-François Casimir Delavigne

14 april – Jean-François Casimir Delavigne

Op 14 april 1793 werd Jean-François Casimir Delavigne in Le Havre geboren. Al op vrij jonge leeftijd werd hij naar Parijs gestuurd om te studeren aan het Lycee Napoleon. Daar al bleek zijn liefde voor literatuur.

Maria Louisa de tweede echtgenote van Napoleon regeerde tijdens zijn veldtocht naar Rusland over Frankrijk als regentes. Zij beviel op 20 maart 1811 van een zoon, Napoleon II. Hij kreeg de titel mee van Koning van Rome.

Delavigne schreef zijn “Loflied op de noodzakelijkheid van de Koning van Rome”. Dit leverde hem geen windeieren op. Hij kreeg een fors bedrag en een behoorlijke baan.

In diezelfde periode nam hij twee keer deel aan een wedstrijd voor dichters en won twee keer een academische prijs. Toch bracht dit hem nauwelijks succes.

Geïnspireerd door de slag bij Waterloo in 1815 schreef hij twee hartstochtelijke stukken bol staand van patriottistisch enthousiasme vol met populaire politieke toespelingen. Een derde, minder succesvol stuk werd later aan de eerste twee toegevoegd. Deze stukken, samen genaamd de Messéniennes vonden gretig aftrek onder de Franse bevolking. Er werden meer dan 25.000 gedrukte exemplaren van verkocht. Delavigne was op slag beroemd.

Hij werd benoemd tot honorair directeur van de Franse biblioteken, zonder daar ooit iets voor te doen.

In 1819 schreef hij het toneelstuk Les Vépres Siciliennes. De opvoering werd geweigerd door de directie van het Théâtre Français. Delavigne bewerkte het stuk en bood het aan aan de directie van het Odeon dat net verbouwd was en met grote schulden kampte.

Het huidige Odeon theater

Op de avond van de eerste voorstelling, die laaiend enthousiast was ontvangen jubelde Picard, de directeur van het Odeon, “U heeft ons gered! U bent de oprichter van het tweede Franse theater”.

Delavigne schreef nieuwe stukken waaronder De Comédiens en de Paria. Zijn stukken waren redelijk goed maar vanwege de populariteit van zijn, zacht uitgedrukt vrijelijke politieke mening die niet helemaal naar de wens was van de koning, verloor hij al zijn functies. Maar Louis-Philippe wilde overkomen als een vergevingsgezind mens. Hij gaf aan Delavigne te kennen: “De donder is neergedaald op uw huis, maar ik bied u een appartement aan in het mijne”.

Delavigne werd aangesteld als bibliothecaris bij het Palais Royal, een positie die hij de rest van zijn leven bleef bekleden.

Het was hier dat hij zijn beroemde Ėcole des Vieillards schreef. Zijn beste komedie waardoor hij in 1825 werd gekozen in de Académie Française.

De populariteit van Delavigne was voor een groot deel te danken aan de tijd waarin hij leefde en de situatie tijdens die periode. De Messéniennes hadden hun oorsprong in de haat tegen de bezetting van Frankrijk door de geallieerden in 1815. Een andere crisis in zijn leven en de geschiedenis van Frankrijk, de revolutie van 1830, stimuleerde hem tot het schrijven van een ander meersterwerk: La Parisienne. Dit lied werd op muziek gezet door Daniel Auber. Het lag op de lippen van elke Fransman en wedijverde in populariteit met de Marseillaise. Het werd zelf het Franse volkslied tijdens de juli-monarchie.

Graf van Delavigne

In 1843 verliet Delavigne Parijs om in Italie rust te zoeken. Hij kwam niet verder dan Lyon waar hij op 11 december van dat jaar stierf.